«Χριστὸς Ἀνέστη» ἀκούγεται χαρμόσυνα. Ναί, ἀλήθεια Χριστὸς Ἀνέστη.

 Αὐτὸς εἶναι ὁ Πασχάλιος λόγος, ὁ λυτρωτικὸς λόγος ποὺ μᾶς ἔχει ἀποκαλυφθεῖ στὴν Καινὴ Διαθήκη καὶ ἔχει διατυπωθεῖ στὴν ὀρθόδοξη δογματικὴ διδασκαλία ἀπὸ τὶς Συνόδους καὶ τοὺς Πατέρες.

Μυστηριακῶς δὲ ὁ λόγος αὐτὸς βιοῦται στὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, αἰῶνες τώρα, γιατὶ ὁ Ἀναστὰς Κύριος εἶναι ὁ οἰκοδομήσας αὐτὴν καὶ δὲν νοεῖται χωριστὰ Χριστὸς καὶ Ἐκκλησία.

Γι᾿ αὐτὸ καὶ ὁ ἄξων τῆς ὀρθόδοξης λατρείας εἶναι ἡ «Ὀγδόη Ἡμέρα», ἡ ἡμέρα τῆς Ἀναστάσεως, ἡ ἡμέρα τῆς ἐμφανίσεως τοῦ Ἀναστάντος καὶ ἐπιπρόσθετα σημεῖο τῆς ἀναγνωρίσεως εἶναι ἡ «κλάσις τοῦ ἄρτου» καὶ τὸ «ποτήριον ζωῆς».

«Δεῦτε, λέγει ὁ Ἰω. Δαμασκηνός, πόμα πίωμεν καινὸν ἐκ τάφου ὀμβρήσαντος Χριστοῦ, ἐν ᾧ στερεούμεθα».

Αὐτὸ τὸ ἱστορικό, πανευφρόσυνο καὶ ἔνδοξο γεγονὸς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ ὁ ὀρθόδοξος πιστὸς τὸ ζεῖ καὶ τὸ ἑορτάζει ὡς βεβαίωση τῆς πίστεως καὶ ὡς ἄνοιγμα τῆς κεκλεισμένης ὁδοῦ τῆς αἰωνιότητας.

Ὀρθότατα χαρακτηρίζεται ἡ ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ὡς ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἀναστάσεως καὶ συνειδητὰ ψάλλει: «Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός, οὐρανός τε καὶ γῆ καὶ τὰ καταχθόνια».

Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. Τὸ μεγαλύτερο γεγονὸς τῆς ἀνθρωπίνης ἱστορίας.

Εἶναι γεγονὸς σωτήριο, γεγονὸς χαρᾶς καὶ ἐλπίδας. Ὁ Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν καὶ εἶναι ζωντανός, ὄχι νεκρὸς θεὸς ἀλλὰ ζῶν Θεός.

Ἔτσι ἔγινε ἡ ὁριστικὴ ἦττα τοῦ κακοῦ, τῆς ἁμαρτίας, τοῦ θανάτου. Πραγματοποιήθηκε πλέον ἡ νίκη τοῦ καλοῦ, τῆς ἀρετῆς, τῆς ἀναστάσεώς μας.

Ἂν οἱ ἄνθρωποι τοῦ μίσους σταύρωσαν τὸν Κύριον, Ἐκεῖνος ὅμως, ὁ Ἀρχηγὸς τῆς Ζωῆς καὶ τοῦ θανάτου ἀναστήθηκε «καὶ ζωὴν ἐχαρίσατο πᾶσα τῇ οἰκουμένῃ».

Ὡστόσο κακοὶ καὶ ἀσεβεῖς ἄνθρωποι ζήτησαν ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ τῆς Ἀναστάσεως νὰ Τὸν ἀρνηθοῦν.

Καὶ ἀργότερα Νέρωνες καὶ Διοκλητιανοὶ μὲ τὸ πῦρ καὶ τὸ ξῖφος ὁδήγησαν τοὺς μαθητὲς τῆς Ἀναστάσεως στὸ μαρτύριο καὶ τὸ θάνατο.

Ἄλλοι πάλι στὸ διάβα τῶν αἰώνων πολέμησαν τὸν Ἀναστάντα μὲ τὸ λόγο καὶ τὴν πέννα, μὲ τὴν κακὴ τέχνη, μὲ τὴ συκοφαντία καὶ τὴν ὕβρη.

Ἀκόμη καὶ σήμερα μὲ πολλοὺς φανεροὺς ἢ κρυφοὺς ἢ ὕπουλους συνεχίζεται ἡ ἀμείλικτη πολεμικὴ κατὰ τοῦ Ἀναστάντος Ἰησοῦ.

Οἱ δυνάμεις τοῦ σκότους πολεμοῦν τὸ φῶς τῆς ἀλήθειας. Οἱ σύγχρονοι ἀρνητὲς θέλουν τὸν Ἰησοῦ νκρό, θέλουν τὴν Ἀνάσταση μῦθο, θέλουν νὰ κλείσουν τὸ Χριστὸ στὸν τάφο.

Ὅμως ὅσο καὶ ἐὰν φυσοῦν ἄνεμοι ἀθεΐας καὶ νεοορθολογισμοῦ, τὸ φῶς τῆς Ἀναστάσεως δὲν σβήνει. Τὰ κύματα τῆς ἀμφισβήτησης διαλύονται κάθε φορὰ ποὺ ὁρμοῦν πάνω στὸ βράχο τῆς Πίστεως, στὸν Ἀναστάντα.

Οἱ συνειδητοὶ χριστιανοὶ ξέρουν ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι «Πρωτότοκος ἐκ τῶν νεκρῶν καὶ οὐκέτι ἀποθνήσκει, θάνατος αὐτοῦ οὐκέτι κυριεύει».

Δωρεοδότης ὁ Κύριος, προσφέρει τὴν ἀληθινὴ ζωή, ποὺ εἶναι ἡ ἀναστάσιμη ζωή, ἡ χαρούμενη καὶ εἰρηνική.

Μποροῦμε λοιπὸν καὶ ἐμεῖς νὰ γίνουμε ἄνθρωποι τῆς Ἀναστάσεως.

Ἀρκεῖ νὰ μὴν μείνουμε ψυχροί, ἀδιάφοροι, τυπικοὶ θεατὲς τοῦ θείου δράματος καὶ τῆς λαμπροφόρου Ἀναστάσεως, ἀλλὰ νὰ τὰ βιώσουμε ὅσο πιὸ πολὺ γίνεται ὑπαρξιακὰ καὶ συνειδητά.

Χριστὸς Ἀνέστη, Ἀληθῶς Ἀνέστη.

πηγή: romfea.gr